Mamy już poza sobą IV Warszawskie Spotkania Tea­tralne. Impreza ta zdobyła so­bie uznanie stołecznej pu­bliczności. Bilety na wszyst­kie przedstawienia zostały wyprzedane na długo przed początkiem Spotkań; mimo iż niektóre spektakle powtarza­ne były dwukrotnie, wiele osób odeszło z kwitkiem od kasy Teatru Dramatycznego, gdzie odbywał się przegląd. Ta coroczna konfrontacja przedstawień z różnych ośrod­ków zaczyna odgrywać coraz poważniejszą role w naszym życiu teatralnym. Jak wiado­mo, Warszawa nie ma mono­polu na dobry teatr i wybit­ne przedstawienia, a ostatnio tak się dzieje, że częściej można zobaczyć coś interesu­jącego na scenach pozastołecznych niż na stołecznych. Tak więc spotkania są okazją nie tylko do zapoznania się z tym, co się gdzie indziej dzieje, lecz również do porównań. Nic tedy dziwnego, że na widowni widziało się tak wielu ludzi teatru: dyrek­torów, reżyserów, aktorów. Obejrzeliśmy w tym roku sześ