Inne aktualności
- Maryla Zielińska laureatką Nagrody Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych za rok 2023 23.04.2024 22:14
- Poznań. „Straszny dwór” Teatru Wielkiego w Filharmonii Berlińskiej 23.04.2024 21:46
- Poznań. Szczecińskie „Sceny z sufity” gościnnie w Teatrze Animacji 23.04.2024 18:44
- Warszawa. „Przez ścianę” – premiera już jutro 23.04.2024 18:18
- Gdańsk. „Piękna Zośka” w Teatrze Telewizji 23.04.2024 17:26
- Wsola. Literatura według... Kolejne spotkanie w Muzeum Witolda Gombrowicza 23.04.2024 16:44
- Gniezno. „Empuzjon” – premiera w Teatrze im. A. Fredry 23.04.2024 16:40
- Gdańsk. Jubileusz 55-lecia pracy artystycznej Wandy Neumann - aktorki Teatru Wybrzeże 23.04.2024 16:21
- Katowice. 7. Międzynarodowy Festiwal OPEN THE DOOR - w czerwcu 23.04.2024 16:07
- Wrocław. 7. Przegląd Nowego Teatru dla Dzieci 23.04.2024 15:43
- Gdynia. W maju premiera „OFELIAkontraHAMLET" w Teatrze Gdynia Główna 23.04.2024 15:12
- Kraków. Prapremiera „Requiem dla snów” w Teatrze Barakah 23.04.2024 14:36
- Ruda Śląska. Premiera „Wspomnień" w Teatrze Impresaryjnym im. Henryka Bisty 23.04.2024 14:25
- Kraj. Konkurs MKiDN na kandydata na dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej 23.04.2024 13:59
"Idę ulicą, nie chcę myśleć o śmierci/ Kiedy słońce świeci, nie chcę myśleć o śmierci" - śpiewają Nagrobki. Niestety, podczas lektury tego newslettera to nieuniknione.
Morza szum, ptaków śpiew, złota plaża pośród drzew, a ja czytam o tym, czy po śmierci będę robić kupę. Interesuje mnie również, czy koty mnie zjedzą, kiedy już zrobię to, czego nie robi się kotu, a jeśli się skuszą, to co najbardziej będzie im smakować. Na tapecie mam również kwestie nader pragmatyczne: czy można honorowo oddać krew po śmierci i czemu nie jemy martwych ludzi, skoro jemy martwe kurczaki.
Dedykuję przyszłym zwłokom
Jeśli wydaje się komuś, że żarty sobie stroję z pogrzebu w kulturalnym newsletterze, racząc czytelnika bezsensowną makabrą, od razu uspokajam – może i makabra, ale sensu tu niemało. Caitlin Doughty – miła pani z Ameryki, która z powodzeniem prowadzi zakład pogrzebowy i z jeszcze większym kanał na YouTube na tematy funeralne – pisze również książki. Ta, którą mam w ręku, nosi tytuł „Kiedy umrę, zjesz mnie, kocie?” i zawiera jej odpowiedzi na pytania o śmierć zadane przez dzieci, a więc osobniki nieskrępowane tabu, taktem oraz traumami związanymi z rzeczonym tematem. Doughty pisze lekko, zabawnie, ale rzeczowo, opierając swoje wywody na ustaleniach naukowych, mniej lub bardziej taktownie omijając mielizny zwyczajów, wierzeń i zabobonów naniesionych przez kulturę.