"Dramat jest najsilniejszą realizacją artystyczną poezji. (...) wi­nien łączyć wszystkie żywioły poezji prawdziwie narodowej, po­dobnie jak instytucja polityczna narodu powinna wyrażać wszy­stkie jego dążności polityczne". Słowa te pochodzą z "Lekcji XVI" Adama Mickiewicza i mogą służyć jako motto do zabrzań­skiej premiery "Nie-boskiej komedii" Zygmunta Krasińskiego. HENRYK ADAMEK (adapta­cja i reżyseria) zrezygnował z wielkiej romantycznej inscenizacji na korzyść spokojnego i wyciszonego spektaklu kameral­nego. Bohaterem całości uczynił poetę przeklętego, którego do­świadczeniem życiowym, obok wielu innych, była rewolucja. Re­żyser konsekwentnie eksponuje te momenty w tekście, które mó­wią o Hrabim Henryku - poe­cie, żonie, która zwariowawszy przekroczyła magiczny krąg poe­tów i Orciu również poecie. Na scenie widzimy Hrabiego Henry­ka - poetę (Andrzej Lipski), "uwikłanego, w dwuznaczne poło­żenie rozdarcia między Poez