Kogo męczą długie spektakle nie wypełnione wartką akcją, niech zrezygnuje ze "Zwierzeń clowna" (największą bowiem wadą tego przedstawienia jest jego roz­wlekłość). Albo niech uzbroi się w cierpliwość. Żałować zresztą nie bę­dzie. Najnowsza premiera w Teatrze Kameralnym, choć pozornie nieatrakcyjna (bo to praktycznie dwu- i półgodzinny monolog) jest w grun­cie rzeczy przedstawieniem błyskot­liwym. Monolog clowna Hansa Schniera to szkielet sztuki zawierający w sobie całą treść: historię życia boha­tera i jego bliskich. Wszystko, co znalazło się ponadto w spektaklu, to jedynie dobarwienie monologu, rodzaj ilustracji. Te ilustracje, ważny element przedstawienia, są jednocześnie naj­większą chyba zaletą scenicznej adaptacji powieści Bolla. Trudno aż uwierzyć, że na małej scenie Teatru Kameralnego scenograf zmieścił aż sześć planów! Plan pierwszy, pra­wie na proscenium, to garderoba. Tam clown, zwierzając się czyni przygotowania d