Bardzo wysoki, szczupły, wiecznie w ruchu. Jasne włosy, duże, wyraziste oczy, wydatny nos i błyszczące zęby odsłonięte w szerokim uśmiechu. Głos, z którym potrafi zrobić niemal wszystko. Opracowany do perfekcji gest. Sugestywna, niezwy­kle czytelna mimika. Z czasem przytył, osiwiał i trochę wyłysiał. Choć po wylewie stracił nieco sprawności - ciągle w formie. Da­rio Fo, jedna z najoryginalniejszych postaci włoskiej kultury, fenomen współczesnego teatru: dramaturg, reżyser, aktor i scenograf, twórca własnego, jedynego w swoim rodzaju stylu. Przyznanie mu literackiej Nagrody Nobla w 1997 roku wywołało wiele kontrowersji, zwłaszcza we Włoszech, gdzie Fo ma opi­nię skandalisty niemal od początku swej kariery. Jego teksty dramatyczne, teoretyczne i prozatorskie ukazały się tu nakładem kilku wydawnictw. Jedno z nich, Einaudi, opubliko­wało "tylko" wszystkie jego komedie, a jest tego - wbrew twier­dzeniu, że Fo to przede wszystkim aktor - 11 tomów.