Dokładnie po upły­wie jednego roku - także w wie­czór sylwestrowy - ponowne spo­tkanie z Adamem Hanuszkiewiczem tym razem w warszawskim teatrze "Ate­neum". Rok temu żegnaliśmy Hanuszkiewicza, odchodzącego z dyrekcji Teatru Narodowego, tu inscenizowanym i re­żyserowanym przez niego na scenie tegoż Teatru "Śpiew­niku domowym" Moniuszki. Teraz witaliśmy go jako inscenizatora i reżysera "Syna marnotrawnego" Stanisława Trembeckiego na gościnnej scenie, którą kieruje Janusz Warmiński. Ci, którzy pamiętają wspa­niałą "Komedię pasterską" (J. A. Morsztyna wg Tassa), jedną z ostatnich inscenizacji Hanuszkiewicza w Teatrze Małym, widzą w "Synu mar­notrawnym" (wg Woltera) znamienną kontynuację zain­teresowań znakomitego inscenizatora teatrem staropolskim zawierającym rzeczywiste skarby, tak rzadko - jeśli w ogóle - dla naszych czasów na nowo odkrywane. Zainte­resowania te nie dotyczą jed­nej tylko epoki. Między oby­dwoma utworami legło całe stul