Teatr poznański w latach ubiegłych miał swoje lepsze i słabsze sezony, ale też dawał nieraz przedstawienia budzące liczne, uzasadnione zarzuty. Teatr poznański nie znajdował się pośród przodujących ideologicznie i artystycznie teatrów w Polsce. Nie bez trudności przejmował repertuar postępowy i repertuar radziecki. Przywiązanie do burżuazyjnego stylu pracy i repertuaru trwało tu długo i opóźniało proces przekształcania się placówki poznańskiej w teatr ludowy. Nic dziwnego, że wyniki festiwalu sztuk radzieckich zakończyły się dla Teatru Polskiego w Poznaniu porażką, że porażką skończyła się też wyprawa tego teatru w realizm socjalistyczny "Brygady szlifierza Karhana". Byłoby niesłusznym twierdzić, że teatr poznański nie zdawał sobie sprawy ze swoich braków artystycznych i opóźnień ideologicznych. Teatr poznański wie o nich i zaczął - zwłaszcza w ostatnim sezonie - z nimi walczyć. Wyniki nie są jeszcze pełne, wyniki są połowicz