Konstanty Simonow, młody (urodz. w 1915 r.) i głośny już pisarz radzie­cki, owym "Harrym Smithem" zado­kumentuje, jak pojmuje funkcję spo­łeczną swego pisarstwa, jak poprzez jego ideowość, przystępność i żywość w wiązaniu się ze współczesnością równocześnie na tę rzeczywistość od­działuje. Naturalnie, nie zawsze ży­wot tych prac będzie długowieczny, ale wówczas ich wartość oceniać się będzie rezultatami oddziałania a nie osiągnięciami artystycznymi. Jak w plastyce, obok malarstwa stalugowego, odkrywczego, jest sztuka użytko­wa, także i teatr musi wykorzystać swoje możliwości stopniowego wy­chowywania i kształtowania nowego człowieka, możliwości także ściśle po­lityczne, co specjalnie polskiego wi­dza nie powinno szokować, jeżeli zna dobrze dzieje polskiej literatury dra­matycznej i polskiego teatru, od "Od­prawy posłów greckich" poprzez "Dziady", "Nieboską" do Wyspiań­skiego. Tylko, że właśnie my zdoby­waliśmy si