"Zbrodnia i kara" ma już swo­je tradycje teatralne w Pol­sce. Grano ją we Lwowie w r. 1910 oraz w Teatrze Polskim w Warszawie w r. 1934 w adaptacji Leona Schillera i znakomitej obsadzie aktorskiej (Damięcki -Raskolnikow, Zelwerowicz - Porfiry. Junosza-Stępowski - Marmieładow, Solska - Katarzyna Iwanowna). Adaptację w gdańskim przedsta­wieniu opracował Zygmunt {#os#871}Hübner{/#}. Stosunek Hübnera do proble­mu adaptacji bardzo trafnie sformu­łował kierownik literacki Teatru "Wybrzeże" - Walerian Lachnitt w swym "Felietonie przedpremiero­wym" w "Głosie Wybrzeża": "Doświadczenie uczy, że przerób­ki sceniczne utworów nie przezna­czonych na scenę nie bladły w świe­tle teatralnych reflektorów jedynie wówczas, gdy stawały się samoist­nymi, na prawdach teatralnych zbudowanymi utworami; gdy adap­tator potrafił zrezygnować z wielo­wątkowej akcji powieści na rzecz wydobycia jej głównego nurtu; gdy przenosił na scenę nie fabułę po­wieści, postaci