Kopenhaga Michaela Frayna osnuta jest wokół losów dwóch wybitnych fizyków XX wieku - Niemca Wernera Heisenberga i Nielsa Bohra, naukowca duńskiego pochodzenia. W dramacie Frayna obaj spotykają się po śmierci i przywołują dramatyczne wydarzenia z okresu II wojny światowej, które stały się ich udziałem. Ironia historii zapętliła losy i wzajemne relacje niegdysiejszych przyjaciół oraz naukowych partnerów: Heisenberg przewodził niemieckiemu projektowi skonstruowania broni nuklearnej, zaś Bohr po ucieczce z Danii przed nagonką antyżydowską przyczynił się do zbudowania bomby atomowej, którą zrzucono na Hiroszimę w sierpniu 1945 roku. Istotne dla inscenizacyjnego ujęcia wydaje się pytanie o sens sytuacji, z której Frayn wyprowadza akcję dramatu: czemu ma służyć pośmiertna rozmowa Bohra i Heisenberga? Naświetleniu wydarzeń związanych z niemieckimi planami budowy bomby atomowej, które kryją się w domysłach i sprzecznych interpretacjach historyków?