Ferdynand, król Nawarry, wraz z trójką przyjaciół podejmuje zobowiązanie: postanawia prze­kształcić swój dwór w rodzaj aka­demii. Przez trzy lata panowie bę­dą doskonalić umysł i ducha, wy­rzekną się "Sutej kuchni, pychy, bogactwa i miłości", a przede wszystkim - towarzystwa kobiet. Tymczasem z misją od króla Fran­cji zjechała jego piękna i wykształ­cona córka wraz z swymi damami dworu. Posła należy wysłuchać - jak więc dochować przysięgi? Cały rozum i dowcip niedoszłych ascetów skupi się na wynajdywa­niu sposobów obejścia narzuconych sobie pochopnie zakazów. A gdy przyjąć że "człek przezna­czeniem swym nie może skłamać" i natura silniejsza jest od nauki i sztuki, łatwo przewidzieć, że za­czną się tytułowe "zachody miło­ści". "Stracone zachody miłości", przez wieki uważane za dość bła­he w dorobku Szekspira, nie cie­szyły się szczególnym uznaniem. Dziś odżywają na scenach świata, także w Polsce, wiele zysku