Nowa premiera Teatru im. Słowackiego w "Miniaturze" nie okazała się bynajmniej miniaturową adaptacją sceniczną słynnej powieści F. Kafki "Zamek". Wręcz przeciwnie, spektakl to rozbudowany, wchodzący i wycho­dzący (w inscenizacji) do wszystkich kątów sali, a nawet pod sufit. Scenariusz zaś tak przebudowany, że stracił właściwie kontakt z dziełem Kafki, nie mówiąc o kontakcie z publicznością, która - niezależnie od stop­nia wtajemniczenia w pro­blematykę utworu (z lektury) - przez 3 godziny obcu­je z "wariacjami na temat" wizji autora "Zamku". Co uwidacznia się w czołganiu i chodzeniu na czworakach, jako tych środkach wyrazu u młodszych aktorów, które mają zastąpić normalną grę. Natomiast starsi aktorzy mę­czą się wygłaszaniem przy­długich monologów (orygi­nalnego tekstu Kafki), czym inscenizator do reszty obrzy­dza widowni - i książkę, i pisarza. A widownia słucha tego, cz