Wielki artysta i reformator sceny K. Sta­nisławski na pytanie - jak należy grać dla dzieci? - odpowiedział: "Tak samo jak dla dorosłych, tylko znacznie lepiej!" Ta krótka i lapidarna odpowiedź zawiera wielką praw­dę, która głęboko sięga w świat uczuć dzie­cięcych. W okresie kształtowania się charakteru dziecka, w czasie gdy z taką ciekawością rozgląda się dokoła siebie, gdy zadaje nie­ustanne pytania - staramy się dawać nie tylko właściwe i zrozumiałe odpowiedzi, lecz kierować jego rozwijającą się świado­mość na właściwe tory, chronić przed złymi przykładami, wskazywać dobre. Ileż to razy najbardziej wymowne perswazje nie przekonywują dziecka, natomiast pełne zrozumie­nie przynosi mu jego własne przeżycie. Aby choć w części zrozumieć czym jest dla dziecka przeżycie teatralne, trzeba sięgnąć do własnych wspomnień, w których na pe­wno każdy odnajdzie i dźwięk katarynki na podwórzu i dziecięce zabawy w teatr "na niby".