"Portret Doriana Graya" w reż. zespołu w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Pisze Justyna Świerczyńska w portalu Trójmiasto.pl

W czasach, gdy od wartości artystycznej bardziej liczą się rankingi popularności i zysk, gdy publiczność zamiast wizyty w teatrze wybiera kolejne programy z cyklu "artyści na lodzie, wodzie, w cyrku lub samolocie", wystawianie "Portretu Doriana Graya" jako prostej satyry na panujący establishment jest niewybaczalne. "Portret Doriana Graya", najnowszy spektakl Teatru Wybrzeże, to skrzyżowanie sensacji z tragedią. Sensacji, ponieważ taki wymiar miała wyreżyserowana przez "niewiadomo kogo" premiera. A tragedii, gdyż na naszych oczach zawaliło się w gruzach to, co skłonni jesteśmy nazywać teatrem. Odsunięcie od realizacji na kilka dni przed premierą reżyserki Bogny Podbielskiej nie mogło zakończyć się powodzeniem. Podczas, gdy zwyczajowa praca nad spektaklem trwa dwa, trzy, a czasem nawet sześć miesięcy, przygotowanie nowego przedstawienia w zaledwie cztery dni graniczyłoby z cudem. Cudu jednak nie było. Gdyby próbować doszukać się w "Portrecie D