Miłość i próżność została przypomniana w Dialogu (1968, nr 7). Prapremierę miała w Teatrze Narodowym w roku 1828. Zanim wystawił ją warszawski Teatr "Rozmaitości" w reżyserii Krystyny Meissner, była już grana w Teatrze Kameralnymi w Bydgoszczy. Wśród odkryć powojennych trzeba Miłość i próżność umieścić między Paradami Potockiego a Królem w kraju rozkoszy Zabłockiego. W rozwoju polskiej komedii miejsce jej między Zabłockim a Fredrą, gdzieś między Fircykiem w zalotach a Ślubami panieńskimi. Pośród doświadczeń dramaturgicznych jest to na pewno komedia zapatrzona we wzory komediopisarstwa francuskiego, o czym świadczy jej zręczność; i zbierająca w sobie całe bogactwo poezji stanisławowskiej, czego dowodzi wdzięk jej wiersza. W Teatrze "Rozmaitości" dramat Godebskiego uległ daleko idącej przeróbce. Stąd kierownik literacki teatru Lech Budrecki i reżyser przedstawienia Krystyna Meissner zamieścili w programie wspólne oświadczenie p