O sztuce J. M Rymkiewi­cza "Król Mięsopust" mieliś­my już okazję pisać w "Trybu­nie Ludu" jest to żart karna­wałowy, zrobiony na wzór pewnych barokowych komedii hiszpańskich a raczej na wzór imitacji jakie z nich kleci we własnym przekładzie Rymkie­wicz. Napisana zgrabnym wierszem i wesoła - acz nie­co przeciągnięta w wyzyskaniu pomysłu i nieco rozwlek­ła - sztuka ta jest wdzięcznym polem dla inwencji reżyserów i cieszy się popularnoś­cią w kierownictwie różnych teatrów, przeważnie też bywa życzliwie przyjęta przez wi­dzów. Nie pierwszy w szeregu, i nie pierwszy nawet w Warsza­wie, (gdzie dał się wyprzedzić przez imprezę dyplomantów PWST) - Teatr Dramatyczny pokazał widowisko staranne, do pewnego stopnia wychuchane (zwróćcie uwagę jakie nazwiska firmują scenografię muzykę choreografię!), uru­chamiając dlań potężna ma­chinę inscenizacyjna która momentami ożywiła poetycki figiel Rymkiewicza dłuższymi chwilami wszakże mu