Intermedia, fraszki sceniczne czy obrazki komediowe Cervantesa zajmują bardzo poczes­ne miejsce w historii literatury hiszpańskiej i teatru hiszpań­skiego. Zabawne, satyryczne, związane z obyczajem, jurne, rubaszne, nawet nieprzyzwoite - takie były dla współczes­nych. Czy i dla dzisiejszego wi­dza zachowały świeżość, czy od­biera się w nich dziś coś więcej poza smaczkami historyczny­mi? Teatr Dramatyczny wybrał z teatralnego dorobku autora "Don Kichota" cztery utwory. Najgłębszy filozoficznie, czy też politycznie jest "Teatr cudów" nie tylko przez swe antyrasistowskie akcenty ale i przez myśl ogólną:ludzie gotowi są stwierdzić istnienie rzeczy nie­istniejących w obawie przed po­sądzeniem o nieprawowierność - jakby wersja sprawy "Na­giego króla". Pozostałe trzy - to już tylko obrazki obyczajo­we. "Sędzia rozwodowy" - pa­rada nieudanych małżeństw. "Czujna straż" - zaloty o rękę pięknej pokojówki. "Stary za­zdrośnik" - historia stareg