Wystawił na benefis p. Heleny Arkawinówny dram at psychologiczny w 6 obrazach Teobalda Ciccogniego ,,Żywy posąg". Sztuka posiada dużo sensu o wysokiem napięciu dramatycznem, a oparta na ciekawym pomyśle budzi zainteresowanie, jednocześnie zaś daje szerokie pole do popisu artystce, tytułową grającej rolę. Musi ona przedstawić dwa typy idealnej, nawskroś szlachetnej kochanki w pierwszym akcie, która ginie w kwiecie wieku - i wyrafinowanej kokietki, dziewczyny bez serca w następnych aktach. Ta "dziewczyna z lodu" taje jednak pod wpływem miłości. Gdy hr. Paolo, znajdując w niej dziwne podopieństwo do Marji, umarłej kochanki, zaczyna się nią zajmować, jak "żywym posągiem", na który tylko patrzeć chce, by mu przypominał tamtą, nazawsze straconą -Noemi powoli zatraca swój dawny sposób zachowania, lekkość i płochość, rozmiłowuje się w obojętnym dla niej hr. Paolo, a dusza jej w ogniu miłości oczyszcza się i dawnych skaz pozbywa. I -wszystko się k