"Od kilku lat krążę dooko­ła Głodomora (...) Przez cały czas towarzyszy mi uczucie, niedosytu, niepokoju i oba­wy.:. (...) obawy przed Franzem K". Tak pisał w autor­skim komentarzu do "Odej­ścia głodomora" Różewicz. "Pułapka" jest kolejną pró­bą zmierzenia się poety z sa­mym sobą - z Kafką - z każdym. W tę wielowątkową metaforyczną opowieść Różewicz wpisał problemy naszych czasów, problemy winy i ofiary, dopowiadając wizjo­nerski sens Kafkowskiej lite­ratury. Franz - "Baranek ofiarny" - Głodomór osaczo­ny przez własną rozkładającą się, nieustannie gnijącą ciele­sność, pełen kompleksów zma­ga się ze swoimi Oprawcami, krwiożerczymi narzeczonymi, ugina się pod ciężarem wy­imaginowanych szaf, walczy o prawo do inności ze wspania­łym, nieposkromionym w ży­wotności Ojcem... "Pułapka" jest także sztuką o komplek­sie żydowskim, o ofierze cało­palnej... W Teatrze Współczesnym zwyciężył Różewicz - inscenizator.