Z parominutowym opóźnie­niem, spowodowanym przedłu­żającą się konferencją praso­wą, rozpoczyna się II etap czesko-morawskiego tournee poznańskiego Teatru Wielkie­go. Stosunkowo szybko wydo­stajemy się z pajęczyny śródmiejskich ulic Pragi na auto­stradę do Brna. Pamiętam tę drogę z lat 60-tych. Nitka wąs­kiej szosy wiła się przez nie­zliczoną ilość wsi i miasteczek, wspinała na pagórki, to raptownie i niebezpiecznie opa­dała a na dodatek co rusz trzeba było z niej zbaczać; każda podróż samochodowa przez Czechosłowację kojarzy­ła się wówczas z "objiżdżkami" nigdy niewiadomej dłu­gości i jakości nawierzchni. Teraz mkniemy autostradą, bliską zachodnioeuropejskim standardom. Mimo znacznie większego - w porównaniu z nami - stopnia zmotoryzowania CSRS jeszcze sporo luzu odczuwa się na tej ma­gistrali. Żadnych korków, żadnego spiętrzenia ruchu, mi­mo iż to popołudnie a więc czas szczytu. AUTOKAR NR I Jadę znów w autokarz