Warszawski Teatr Adekwatny wystawił "Wyzwolenie" jako utwór nie tylko napisany w przeczuciu wydarzeń 1918 roku, ale i wskazujący do nich drogę. Zadanie było niełatwe. Teatr ten posługuje się nowocześnie pojętą formą rapsodyczną czyli grą słowa i jego znaczeń. Natomiast "Wyzwolenie" Wyspiańskiego jest pomyślane jako swoisty "teatr w teatrze", demonstracja powstającego na naszych oczach dzieła sztuki, jakim jest spektakl teatralny. Trudność tę pięknie przezwyciężono. Scenariusz Magdy Teresy Wójcik i Henryka Boukołowskiego zawiera myślowy przebieg wydarzeń, metaforycznie zaznaczany rekwizytami, gestem, ruchem, efektami akustycznymi. Zaczyna się od dyskusji na temat utworu, który można w teatrze wystawić, potem toczy się walka na tematy estetyczne i etyczne. Starcia te są równocześnie współtworzeniem. Całość zamyka się w widowisku godzinnym. Pewne sprawy zostały podkreślone powtórzeniami, brzmiącymi z siłą refrenów. Przejmująco dział