Dwa przedstawienia "Wyzwolenia" w Lon­dynie w 50 rocznicę zgonu Wyspiańskiego, w kosztownej sali dużego angielskiego teatru, wymagały zainwestowania tysiąca funtów, wiary, nadziei i miłości, a także talentu i tru­du inscenizatora i reżysera, dekoratorów, mu­zyków, organizatorów technicznych i trzy­dziestoosobowej obsady aktorskiej. Na wszyst­ko to poważył się Związek Aktorów Scen Pol­skich na Obczyźnie w przekonaniu, że składa hołd sztuce polskiej i że doniosłość tego zro­zumie społeczeństwo emigracyjne w swojej obecnej stolicy. Skrzydeł dodała ZASP-owi świadomość, że "Wyzwolenie" w Kraju jest prohibitum. Londyńska inscenizacja "Wy­zwolenia" przejdzie więc do dziejów sceny polskiej, przede wszystkim jako manifestacja kulturalno-patriotyczna. Jaki jest artystyczny plon tej manifesta­cji? Trudno się było spodziewać zbyt dużo. Aktorów na obczyźnie znajduje się wprawdzie wielu, ale dobrych aktorów garstka zaledwie. A i tych zresztą tr