Długo przyszło czekać Toruniowi na "swojego" Millera, choć każdorazowa prezentacja sztuk tego wybitnego współczesnego dramaturga amerykańskiego ściągała na jej realizatorów nieodmiennie szereg nagród na toruńskim Festiwalu T.P.P. Dwukrotnie zbierał je Szczecin: "Widok z mostu" w 1960 r. "Incydent w Vichy" w 1966 r., wreszcie Bydgoszcz za "Czarownice z Salem" w 1968 r. To ostatnie przedstawienie reżyserowała Teresa Żukowska, której dziś zawdzięczamy reżyserię jednej z najwcześniejszych sztuk Millera (prapremiera 1947 r.), mianowicie "Wszyscy moi synowie". Kolejny to sukces Teresy Żukowskiej, toruńskiego zespołu i teatru. Podczas jubileuszowych dyskusji na temat repertuarowych zamierzeń teatru toruńskiego padały z ust niektórych goszczących tu krytyków obiekcje na temat millerowskiego dramatu w rodzaju "pozycja ta dziś nic nie załatwia, ot, melodramat" itp. Krytycy oczywiście wiedzą lepiej, mają z racji etatu "mędrca szkiełko i oko" na podorędziu