"MASZKARON" sięgnął po sztukę świetnego, chyba najwybitniejszego współczesnego dramatopisarza włoskiego EDUARDA DE FIL1PPO "Cy­linder" (w przekładzie Bar­bary Durbajło). Sięgnął odważnie. Mówię to otwarcie ponieważ żywiłem obawy, że reżyser i aktorzy nie oprą się niekłamanej żywiołowości sce­nicznej wydarzeń. Eduardo de Filippo tak, ten wielki ak­tor, reżyser, kierownik sceny, autor sztuk, które stały się scenariuszami filmów "Nea­pol, miasto milionerów", "Zło­to Neapolu", twórca "Kobiety nieruchomej", autor sztuk granych w Londynie, Mo­skwie, Nowym Jorku, Paryżu, Budapeszcie, Warszawie, twór­ca "Filumeny Marturano", "Długonogiego kłamstwa", "Głosów z zewnątrz" - w swych dziełach zawsze docho­dzi do pewnej granicy i nigdy jej nie przekracza. Daleki od sensacji - zawsze idzie drogą sensacji. Daleki od popular­nych chwytów polegających na obserwacji ludzkich sła­bości - potrafi ukazać siłę człowieka: moralną, społeczną