KRAKOWSKI Teatr Stary ma w stolicy - dzięki swym czę­stym przyjazdom z dobrymi spektaklami - zasłużoną opinię jednej z przodujących scen polskich. Opinię tę umocnił obecnymi występami w ramach Warszawskich Spotkań Teatralnych, pokazując przed­stawienie głośnej sztuki Georga Buchnera "Woyzeck". W realizacji scenicznej Konrada {#os#6236}Swinar­skiego{/#}, ten luźny właściwie, niedo­pracowany i nie ukończony sce­nariusz, pisany techniką filmową (na blisko sto lat przed wynalezie­niem filmu), przez młodego, nie­mieckiego pisarza doby romantyz­mu, jest w swej poetyce bliski współczesnej wrażliwości. Ale nie scenariusz i nie akcja, zafrapowały współczesnego polskiego reżysera. Dostrzegł w dziele Buchnera pre­kursorskie wartości zarówno ideo­we, jak i artystyczne. Wartości ide­owe - to ukazanie klasowej pod­szewki stosunków międzyludzkich i klasowe uwarunkowanie tego, co w ustroju kapitalistycznym określa się jako moralność czy różne miar