Ten spektakl, przygotowywany od miesięcy przez zespół Teatru Polskiego, wzbudzał zrozumiałe zainteresowanie szczecinian. Choć realizatorzy starali się nie zdradzać zbyt wielu szczegółów przed premierą, to jednak to i owo poza mury Polskiego wychodziło. Przede wszystkim - planowa­na długość spektaklu. Zapowia­dano cztery godziny z jedną przerwą z wieloma efektami, w tym także iluzjonistycznymi, z udziałem - o zgrozo - gołych pań. DO PÓŁNOCY Na premierze zabrakło miejsc dla wszystkich chętnych. Wiele osób siedziało po bokach widow­ni. Wytrwali do końca wszyscy, choć spektakl zakończył się krót­ko przed północą (zaczął o godz. 19). Niektórzy widzowie twierdzili jednak, że potrzebna jest skróco­na wersja dla "niepremierowej", mniej wyrobionej i cierpliwej wi­downi. Rzeczywiście, niełatwo wysie­dzieć długie godziny spektaklu. Zwycięża ciekawość, co wydarzy się w kolejnych scenach i jak to pokaże reżyser. Zarówno w pierwszej -