Nieznana nam dotąd sztuka Bertolta Brechta to zawsze zdarzenie teatralne wielkiej wagi. "Wizję" pisał Brecht wraz z wielkim pisarzem Lionem Feuchtwangerem w czasie wojny, w strasznych lalach 1940-43 i tym może tłumaczy się ich różny od innych jego sztuk ton: kli­mat,graniczący niemal z egzaltacja, brak nacisku na humor, tak ważny zawsze u Brechta, a zamiast tego wy­eksponowanie do najwyższych granic krzywdy ludzkiej. Już tragiczna ballada Brechta o martyrologii dzieci polskich w 1939 r ("Krucjata dziecięca" w pięknym przekładzie A. M. Swinarskiego) otwiera­jąca przedstawienie wprowadza w ów niezwykły nastrój, trzymający widza w napięciu aż do ostatniej sceny. Cały spektakl przepojony jest autentyczną poezją, w dziecięcych snach niedorosłej Simony, nacechowaną, przez autora celowo wzruszającym infanty­lizmem. Akcja toczy się we Francji wiosną i latem 1940 roku po przełamaniu linii Maginota przez Niemców, w okresie zajęcia Paryża i Orleanu, oraz ut