Wyśmienity spektakl, nie tylko dla honoru domu, bo przecież Studio nosi imię Stanisława Ignacego Witkiewicza. "Obrock" to przede wszystkim gęsty zapis niepokojów Witkacego, oparty w głównej mierze na tekście "Matki", w którym wampiryczne stosunki syn-matka oplata wielokierunkowa sieć innych uzależnień. Forma przedstawienia odchodzi od teatru psycholo­gicznego, mamy w nim do czynienia z licznymi przypadkami transgresji, aktorzy (Irena Jun i Ja­rosław Gajewski) przejmują od siebie role, zamieniają się postaciami, wchodzą w role innych po­staci (służąca Dorota, organizator odczytu), a ich reakcje przybierają często monstrualny, celo­wo nieadekwatny lub nawet upiorowy charakter. Kiedy Irena Jun wybucha nagle jasnym, gło­śnym śmiechem w chwilach najmniej stosownych, wprowadza tym sposobem reakcji nastrój za­grożenia, mrocznej niespodzianki, która czyha za każdym słowem i gestem. Irena Jun osiąga w tym spektaklu wyżyny mistrzostwa. Nie próbuje udawać