Blisko pół roku mija od premiery "Narkotyków" w warszawskim Tea­trze Komedia, a cieszą się one wciąż niesłabnącym zainteresowaniem publiczności, czego dowodem pełna na każdym spektaklu sala. Bo też jest co oglądać na scenie "Komedii": widowisko jest kolorowe, rozśpiewa­ne i roztańczone, choć porusza pro­blemy całkiem nielekkie. Spektakl osnuto na kanwie dwóch utworów Stanisława Ignacego Wi­tkiewicza: wydanych w 1932 roku "Narkotyków" oraz napisanych w 1936 "Niemytych dusz", a ściślej na post scriptum do tego psychologiczno-obyczajowego studium. W "Nar­kotykach" Witkacy dzieli się - mó­wiąc najprościej - swoimi doświad­czeniami na temat różnych nałogów, przestrzegając przed ich szkodli­wością. W post scriptum do "Niemy­tych dusz", snuje rozważania, któ­rych same tytuły budzą uśmiech, brzmią bowiem: "O brudzie", "O gim­nastyce", "O goleniu się" i traktują o wielu innych jeszcze, jak najbar­dziej przyziemnych problemach, o zaintere