W 1985 r. minęła setna rocznica urodzin Stanisława Ignacego Witkiewicza. Kilka polskich teatrów, w tym i Stary Teatr, uczciło tę rocznicę inscenizacjami jego sztuk, ile dopiero w bieżącym roku PIW rozpoczyna krytyczną edycję "Dzieł zebranych" Witkacego, obliczoną na tomy powieści dramaty, pisma estetyczne, krytyczne i publicystyczne, pism filozoficzne, korespondencja, varia, kronika życia i twórczości, bibliografia. Przedsięwzięcie będzie realizowane przez lata - będzie to z pewnością prawdziwy renesans zainteresowań twórczością jednego z najoryginalniejszych i tragicznego polskiego twórcy. Tymczasem, po paru latach, Witkacy znowu pojawił się na scenie Starego Teatru. (Wcześniej w repertuarze tego teatru znalazły się dramaty: "Matka", "Oni", "Nowe wyzwolenie", "Szewcy", "Bezimienne dzieło", "Gyubal Wahazar".) Tym razem Jerzy Grzegorzewski ułożył z fragmentów czternastu sztuk Witkacego jakby nową całość scenariuszową, nazwał ją tytułem o