Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej (Scena Kameralna) w Krakowie: "GRZEBANIE" Jerzego Jarockiego wg Stanisława Ignacego Witkiewicza. Reżyseria: Jerzy Jarocki, scenografia: Jerzy Juk-Kowarski, muzyka: Stanisław Radwan, choreografia: Agnieszka Łaska. Premiera 3 I 1996.

W "Grzebaniu" - tekście i spektaklu - Jerzy Jarocki podjął próbę zsumowania swych wieloletnich przemyśleń i doświadczeń związanych z osobą i dziełem Stanisława Ignacego Witkiewicza. Czyni z niej zarazem punkt wyjścia do snucia gorzkiego (choć zabarwionego nie tylko czarnym humorem) wywodu na temat kondycji artysty, którego spotkało to nieszczęście, że jest jednocześnie wielkim i polskim twórcą. Jak uczy historia, konfiguracja ta posiada wszelkie dane, by życie osobnika nie skończyło się tylko na pochówku, ale zyskało nie mniej ciekawe losy pośmiertne, i to nie w zaświatach, ale tu, na ziemi. To z kolei powód do rozmyślań nad "wszelkim bytem" i jego "owocem zielonym" - śmiercią (sformułowania Rilkego z modlitwy śpiewanej w finale przedstawienia): "Każdemu daj śmierć jego własną, Panie / Daj umieranie, co wynika z życia"... Ale i to jeszcze nie koniec listy tematów - "Grzebanie" to także rekapitulacja chwytów stosowanych w witkacowskim teatr