Przez kilka lat trwały w Polsce spory o twórczość największego dra­maturga niemieckiego i jednego z największych pisarzy teatralnych XX wieku, Bertolta Brechta. W ro­ku 1952 bawił u nas na występach gościnnych założony przez niego teatr "Berliner Ensemble" (Zespół Berliński) i pokazał nam po raz pierwszy wzorową inscenizację jego sztuki "Matka Courage i jej dzieci". Głęboko ideowy ten utwór antywo­jenny wywarł ogromne wrażenie na polskich widzach, reżyserach, akto­rach i krytykach, forma przedsta­wienia była jednak tak nowa i nieo­czekiwana, że dla wielu pierwsze spotkanie z twórczością Brechta by­ło szokiem, z którym trudno było się oswoić. Rozumieliśmy już jednak wtedy wszyscy, że mamy do czynie­nia z nowym, wybitnym zjawiskiem artystycznym, z próbą znalezienia nowej formy dla nowej treści. Nikt, kto interesował się rzeczy­wiście teatrem, nie mógł pozostać obojętnym wobec sztuki Brechta. Po­jawili się zwolennicy i entuzjaści