Jerzy {#os#1241}Grzegorzewski{/#} zacie­kawił i podbił opinię, znajdu­jąc sceniczny klucz do utwo­rów awangardowej prozy, w słynnych przedstawieniach "Ateneum", na tle Kafki i Joyce'a. Do "Wesela" Wyspiań­skiego wracał w Łodzi i Kra­kowie, za każdym razem sto­sując odrębne, a dyskusyjne, środki. Jednym z najśmielszych jego przedstawień były "War­iacje", wystawione w Teatrze Dramatycznym. Snute analo­gicznie do wariacji muzycznych, przełożone na język teatru, działały wizjonerskim połącze­niem światła, przestrzeni, gry barwy oraz muzyki. "Śmierć w starych dekoracjach" wysta­wiona we wrocławskim Teatrze Polskim pozostawiła wspom­nienie dzięki świetnemu okre­śleniu przestrzeni widzianej z samolotu. I kontrastowi między wzruszeniem a ironią. "Nieboska komedia" Krasińskiego inscenizowana przez Grzegorzewskiego we Wrocła­wiu i przywieziona na War­szawskie Spotkania Teatralne, jest próbą interpretacji w sze­rokim znaczeniu tego słowa. Ro