Pierre Beaumarchais był czło­wiekiem ambitnym i obrotnym. Awanturnicze przedsięwzięcia, spory, pojedynki, rozliczne pro­cesy, więzienie i emigracja - to kolejne etapy jego bujnego, waganckiego życia. Dwie komedie pisarza zapew­niły mu trwałą pozycje w tea­trze światowym: "Cyrulik Sewil­ski" i "Wesele Figara". Bohate­rem obu komedii jest Figaro-cyrulik i później służący - porte parole autora. W "Cyruliku" Fi­garo kojarzy dzięki wielu podstę­pom małżeństwo swego pana - hrabiego Almaviwy z córką mie­szczańską - Rozyną. "Wesele" to kontynuacja wątku rozpoczę­tego w "Cyruliku". Małżeństwo Almaviwów przechodzi kryzys, hrabia, znudzony libertyn szuka urozmaicenia życia poza małżeń­ską sypialnią. Zdradza żonę pró­bując uwieść Zuzię - narzeczo­ną Figara. Rozyna urażona w swej niewieściej dumie nie po­zostaje dłużna. Figaro broni swych praw poprzez zabawne podstępy i intrygi. W licznych wypowiedziach krytykuje ustrój, w którym lud