No i stało się. Premier Leszek Miller przeszedł do historii, tak­że do historii polskiej literatury. A wszystko za sprawą dramatu "Testosteron" Andrzeja {#os#30243}Saramonowicza{/#}, który wędrując z sukcesami przez polskie sce­ny, trafił i na deski krakowskie­go Teatru Bagatela. Ponieważ "Testosteron" to współczesna wersja "Wesela", można rzec, iż premier Miller, pojawiający się w dialogach bo­haterów, to jedna z - jak nazy­wał to Wyspiański - osób dra­matu. Podobnie jak Upiór, Ja­kub Szela czy hrabia Branicki. Można też rzec, iż jakie czasy, ta­kie "Wesele" i takie osoby dra­matu. Zwłaszcza, że w "Testoste­ronie" wesela w zasadzie nie by­ło. Panna Młoda uciekła sprzed ołtarza, więc spostponowany Pan Młody i jego goście spotkali się na czymś w rodzaju wieczo­ru kawalerskiego. Premier Miller pojawia się w tym tekście nie bez kozery. Je­go widmo patronuje bowiem wszystkim prowadzonym przez bohaterów dialogom. Bo któż inny - niż aut