Czy mamy współczesną dramaturgię polską? Wbrew rozpanoszonym opiniom rozwija się ona od czasów tuż powojennych aż po współczesne, reprezentowana przez pisarzy młodego, czy średniego pokolenia: Grochowiaka, Różewicza, Mrożka, Brylla, Iredyńskiego, Bardijewskiego, Abramowa, Lubkiewicz-Urbanowicz, Drozdowskiego, Radlińskiego. Przeździeckiego, Janczarskiego i innych. Najpierw w Krakowie, później w warszawskim Teatrze Nowym czytano sztuki, które się nie mogły dostać na "normalne" sceny. Do tej tradycji nawiązują obecne "Rozmaitości" oraz Wydział Kultury Urzędu m.st. Warszawy. By pokonać trudności techniczne, zdecydowano się na "teatr ubogi", bez dekoracji, kostiumów i rekwizytów, ale z pełnym opanowaniem ról nie czytanych, lecz granych. Rozpoczęto "Orfeuszem" Anny Świrszczyńskiej - dziełem poetyckim, nigdy jeszcze nie granem w Warszawie, choć nagrodzonym na konkursie konspiracyjnym w 1944 roku i wystawionym z powodzeniem w r. 1946 w Krakowie w ins