Dwie krótkie jednoaktówki Mrożka grane są razem, w jednym składzie aktorskim, dzięki czemu uzupełniają się w zaskakujący i niezwykły sposób: zmieniają się i przeplatają wątki, konfiguracje, układy sił - i nurtujące Mrożka tematy. A wszystko to z użyciem zaledwie trzech stołów i sześciu krzeseł.

"Wdowy" Sławomira Mrożka to opowieść kawiarniana, osadzona w duchu epoki, która minęła. To także spektakl stricte kabaretowy, a przy tym porywający widza w niezwykłe rewiry wyobraźni i poczucia humoru swojego autora. Jednym słowem, jest to kabaret metafizyczny. To, co wydaje się być farsą, dzieje się tu w cieniu wielkich zagadnień eschatologii, zaś to, co zwykliśmy traktować na co dzień z powagą - zostaje strącone z koturnu i bezlitośnie wyśmiane. Miłość, zdrada i śmierć w tekście Mrożka tworzą mieszankę wybuchową.Osnuty na pierwszej części dramatu spektakl opowiada historię dwóch młodych kobiet, które po śmierci swoich mężów przypadkiem spotykają się w kawiarni. Rozpoczęta przez nie rozmowa szybko wymyka się im spod kontroli, a potem zostaje przerwana przez pojawienie się jeszcze jednego, nieoczekiwanego bohatera. Wdowy można odczytywać rozmaicie, jednak przede wszystkim jest to niezrównana komedia, stworzona zgodnie z regułami zap