Nowy Teatr zaprasza 11 maja o g. 19 na wykład Katarzyny Fazan z cyklu "Obrazy odczarowane w polskim teatrze nowoczesnym" zatytułowany "Niżyński, Madonna, Jehowa i inni: poruszenie ikony czyli taniec jako środek obrazowy i dramaturgiczny". Nowy Wspaniały Świat, Nowy Świat 63.

Polski teatr dramatyczny rzadko korzysta z dobrze użytej konwencji baletowej czy tanecznej. Trafiają się jednak przypadki znakomicie wykorzystanego ruchu, układu choreograficznego, który w swej warstwie obrazowej służy semantyce przedstawienia, właśnie jako taniec kaleki, niefortunny, szczątkowy. Milczący, (prawie) niemy, muzyczny obraz tańca przekazuje kod transfiguracji postaci scenicznych. W tym kontekście wybrane zostaną sceny przedstawiające związek obrazowej semantyki przedstawienia z ruchem i choreografią. Wybór przykładów poprowadzi od wykorzystania różnych form "corps de ballet" w teatrze Kantora i Grzegorzewskiego do Iwony, księżniczki Burgunda Grzegorza Jarzyny, ku inscenizacjom Mai Kleczewskiej, Jana Klaty, Michała Zadary, Michała Borczucha. Wedle rozpoznań krytyki od początku lat 90. zaczęto konstruować teatr na jasnej wykładni przesłań i czytelnych wyobrażeniach. Pojawił się typ teatru nieartystycznego a realistycznego. Uwagi te doty