Odkryte niejako ponow­nie po II wojnie świa­towej "Parady" Jana Potockiego powstały w języ­ku francuskim a nawiązywa­ły do włoskich wzorów ko­medii dell`arte. Te tłumaczo­ne na język polski były już w naszym kraju wystawiane, a teraz na XI Ogólnopolskich Konfrontacjach Teatralnych zaprezentował ich kolejną, a-trakcyjną teatralną wersję Teatr Polski z Wrocławia w reżyserii Jacka Bunscha. Rzecz można nazwać "wa­riacjami na temat" bowiem Jacek Bunsch nie poszedł w kierunku wiernej rekonstruk­cji teatru dworskiego, nie po­kazał też dokładnie komedii dell`arte. Stworzył raczej wi­dowisko o wyraźnym rodowo­dzie ludowym ale oparte o zdobycze współczesnego tea­tru widoczne zarówno w grze aktorskiej, jak i w scenografii, kostiumach i specjalnie do spektaklu napisanej muzyce Jerzego Satanowskiego. "Parady", pięć scenek połączonych wspólnymi postaciami, to widowisko żywiołowe, dowcipne, bazujące przede wszystkim na zaczepnej eks­presyjnej