PRZEDSTAWIENIE (wraz z przerwą) trwa niewiele ponad godzinę, rozegrane jest w tem­pie zwolnionym, chwilami wręcz zamierającym, sceneria zmieniła się nieznacznie, z tekstu zachowano tyl­ko niektóre wątki, tnąc go niemiło­siernie - a mimo to w miarę rze­telna i sensowna próba opisania spe­ktaklu musiałaby zająć co najmniej kilkanaście kartek. GEST lub zarys gestu waży tu czasem więcej od rozbudowanej sytuacji, chwile ciszy mówią więcej niż dialogi. Sprawę utrudnia dodatkowo fakt, że nie sposób dopo­móc sobie powołaniem się na jakie­kolwiek fragmenty oryginału, za­równo, w zakresie tzw. didaskaliów, jak przebiegu scen, wszystko ulega bowiem przekształceniom formalnym i znaczeniowym. Związek "Nie-Boskiej komedii" {#os#1241}Grzegorzewskiego{/#} z "Nie-Boską komedią" Krasińskiego - jeśli nawet istnieje - to w bardzo specyficznej postaci. Krytyka idąc zresztą tropem wskazanym przez samego twórcę pisze tu z szacunkiem o "wariacjach" na kanwie d