Ci, którzy znają na wskroś ory­ginalny teatr {#os#1241}Grzegorzewskiego{/#} mogą tylko udać zaskoczenie faktem, że jest to "Nie-Boska" inna niż wszystkie. Wskazywały na to do­tychczasowe realizacje dzieł narodo­wych robione przez tego artystę, a zwłaszcza, zrywające w sposób za­sadniczy z teatralną tradycją, kra­kowskie "Wesele". Nie tylko jednak z powodu indy­widualnej wizji świata realizacja teraźniejsza "Nie-Boskiej" musiała być odmienna, było to nieuchronne także z przyczyn obiektywnych. Sprawiły one, że przedawnieniu uległa ta warstwa problematyki dzieła, która budziła dotąd najwięk­sze ożywianie zarówno u twórcy jak u widza. Szedł on do teatru jak na dyskusję o rewolucji, w pierwszym stanie wrzenia. Postawa ta przeszła w nawyk, choć w różnych punktach ziemi rewolucja rozwinęła się, w kil­ku - na przykład u nas - nawet się dokonała, odsłaniając swój powta­rzalny mechanizm. Przenikliwe widzenie Krasińskiego przeszło na wł