Jest sprawą zadziwiającą, kiedy spojrzeć z pewnego dystansu na dwie ostatnie premiery Teatru Starego i Kameralnego, jak w sposób niemalże przykładowy dokumentują one tezę o manowcach poszukiwań teatralnych efektów tam, gdzie te efekty stają się co najmniej zawodne. Obie realizacje sceniczne, czyli "Warszawianka" Wyspiańskiego i "Sklepy cynamonowe" Schulza wskazują dwa kierunki ambicji twór­ców przedstawień... TAK, JAK NADMIAR zewnętrznej teatralizacji w dziele scenicznym nie przyniósł powodzenia "Warszawiance" - tak i usiłowanie przyspo­sobienia dla potrzeb teatru "Sklepów cynamo­nowych" Schulza wydaje się zabiegiem ponad możliwości sceny. Ryszard Major - w przeciwieństwie do Tomaszewskiego - nie próbował dopisywać kwestii do istnieją­cego już tekstu. Po prostu - znów w am­bitnym zapale - postanowił zamienić dzie­ło prozatorskie (poetyckie?) i do tego skła­dające się z opowiadań, na dramat teatralny. Opracował scenariusz "Sklepów cy