"UCZCIJMY pamięć minutą mil­czenia..." tak właściwie można by scharakteryzować odniesienie się naszych teatrów operowych do uroczystości proklamowanej set­nej rocznicy śmierci Ryszarda Wag­nera, przypadającej w lutym ubieg­łego roku. Dla naszych teatrów ope­rowych był to raczej... sezon milcze­nia, czczenie rocznicy, przy skazaniu na milczenie samego jubilata. Tym większą zasługę ponosi Teatr Wielki w Łodzi, który - choć z ponad rocz­nym opóźnieniem - uczcił jednak wagnerowski jubileusz wystawieniem drugiego ogniwa tetralogii, drama­tu muzycznego "Walkiria". Nadzieje, że "Rok Wagnerowski", rok stulecia śmierci wielkiego refor­matora opery, twórcy tzw. dramatu muzycznego, przyniesie u nas lawi­nę wznowień wagnerowskich, raczej zawiodły. Bo wystawianie oper, a tym bardziej dramatów muzycznych Wagnera, to sprawa trudna i w zna­cznym stopniu niewdzięczna. Trudna choćby dlatego, że kompozytor ten pisał nie dla głosów, ale raczej... przeciw g