DATA pierwszej wojny światowej, a później - zmagania rewo­lucji z kontrrewolucją, wytworzyły w Związku Radzieckim specyficzne zjawisko masowej bezdomności dzieci. Władza radziec­ka, odziedziczywszy w smutnym spadku po czasach chaosu, tysiące młodocianych wykolejeńców, słynnych "bezprizornych", bezpośred­nio po Rewolucji stworzyła specjalną komisję do walki z bezdom­nością dzieci. Na czele tej komisji stanął Feliks Dzierżyński, DATUJĄC od upadku masy zde­prawowanych, często nawet po­suwających się do przestępstw, dzieci, zakładano liczne kolonie wy­chowawcze. Kierownikiem jednej z takich kolonii pod Połtawą na Ukrainie został Antoni Semionowicz Makarenko. Na skutek zastosowania prawdzi­wie komunistycznej metody wycho­wawczej, popartej ogromną wiarą w człowieka i miłością do młodzie­ży, Makarenko, w ciągu 8 lat istnie­nia kolonii, przekształcił zastęp nie­letnich przestępców i zdeprawowa­nych dziewcząt w pełnowartościo­wych