To była sensacja na skalę eu­ropejską. We Wrocławiu pojawił się Wagner i to podwójnie. Ope­ra Wrocławska, jak niektórzy chcą - Dolnośląska, wystawiła po 70 latach monumentalne ar­cydzieło muzyczne Ryszarda Wagnera "Złoto Renu". Opera, ściś­lej - dramat muzyczny - jest pierwszą częścią tetralogii "Pier­ścień Nibelunga". Z tej też okazji, 140 lat po po­bycie kompozytora w nadodrzańskiej metropolii, przybył do Wro­cławia jego wnuk Wolfgang Wa­gner, dyrektor światowej sławy teatru w Bayreuth, wystawiają­cego wyłącznie dramaty muzycz­ne jego dziadka. Wagner był nie tylko kompo­zytorem, ale reformatorem ope­ry i teoretykiem teatru. Porów­nać go można ze Stanisławem Wyspiańskim i rolą, jaką odegrał w dziejach dramatu i teatru pols­kiego. Wyspiański był zresztą zafascynowany ideami Wagnera i większość jego utworów nosi piętno wagnerowskich teorii. M.in. sceniczna jedność sztuk pięknych: muzyki, słowa i pla­styki oraz nawrót