Postaram się opisać dzieje Szczęsnego tak, jak je odczytałem z przedstawienia w Teatrze Pol­skim. Szczęsny, syn hetmana Kossa­kowskiego, wychował się w dwu środowiskach: najpierw w domu ojca, potem na dworze królew­skim w Warszawie. Edukacje były zgoła odmienne. W dzieciń­stwie był przedmiotem ustawi­cznych pochlebstw i pochwał w sarmackim, barokowym stylu; wyrażały się w nich bałwo­chwalcza cześć i lęk, jakie w swoich dworzanach bu­dził jego ojciec. Hetman umiał swoją osobę celebrować - żądał na przykład, aby oficjaliści zdej­mowali czapkę nawet przed jego stołkiem. W oczach tych ludzi wielkość ojca użyczała swego blasku i synowi; Szczęsny rósł, od dzieciństwa pasowany na wielkiego człowieka. W Warszawie jako paź kró­lewski zetknął się Szczęsny z no­wymi ludźmi. Był inteligenty i wrażliwy; pod tym względem przewyższał większość swoich rówieśników. Od nich jednak za­czął się uczyć dorosłego życia, dzieląc s