TRZY warszawskie sceny pro­ponują widzom trzy różne ga­tunki teatru, trzy różne poe­tyki i konwencje: Różewiczowski "Teatr niekonsekwencji" w Tea­trze Popularnym(l), poetycki rea­lizm "Wyspy" Athola Fugarda w "Ateneum"(2) i "mały realizm" z pogranicza naturalistycznego re­portażu obyczajowego "Symfonii domowej" Piotra J. Domańskiego w Teatrze Nowym(3). Każda z wspomnianych sztuk narzuciła też odpowiedni kształt realiza­cyjny, stanowiący o odmienności i odrębności proponowanego teatru. "TEATR niekonsekwencji", to teatralny montaż tekstów Tadeusza Różewicza, zarówno jego wypowiedzi na tematy dra­maturgii i teatru jak i krótkich jedenastu scenek dramatycznych, korespondujących z tymi wypo­wiedziami. Autorem scenariusza i reżyserem jest Andrzej Rozhin, obecny dyrektor teatru w Kosza­linie, który dał się już poznać z wielu interesujących inscenizacji w teatrach pozawarszawskich. Sporo tu inscenizowanej publicy­styki teatralnej, znanej m. in. z "A