Dzisiaj "Król Ubu" stanowi pewną symbolikę, postrzegamy go w kontekście politycznym, historycznym, wręcz filozoficz­nym. Ciągle poszerza się krąg prototypów postaci tytułowego bohatera, rośnie skala odnie­sień, istnieje już nawet swoista "mitologia" wokół "Króla Ubu". Aż dziw, że ten, nie najwyż­szych lotów utwór, tak mocno wpisał się w świadomość lite­racką. Można by właściwie na­pisać dysertację, pokazującą ewidentny przykład, jak autonomizuje się dzieło żyjąc włas­nym, niezależnym od nadanego mu przez autora, życiem. Bo przecież "Króla Ubu" na­pisał 15-letni sztubak wraz z dwoma innymi małolatami, zaś główny bohater jest po prostu stylizacją jednego z ich gimna­zjalnych profesorów. Bardzo szybko jednak utwór zyskał znaczenie symboliczne, a jego bohater stał się mitem. W Pol­sce zyskuje on znaczenie dodat­kowe, albowiem tu umieścił Jarry akcję, co jednak nie oznacza, że chodzi właśnie o Polskę. Dla autora bowiem