Konstanty Stanisławski był przede wszystkim teoretykiem sztuki aktorskiej, twórcą kon­cepcji gry aktorskiej nazwanej jego imieniem. Niektórzy twier­dzą, że cała rosyjska refleksja nad aktorstwem wywodzi się od Stanisławskiego, tyle że różnie się je interpretuje. Za jednego z najwybitniejszych kontynuatorów i twórczych inter­pretatorów myśli autora "Moje­go życia w sztuce" uchodzi Wieniamin Filsztyński - reżyser, pe­dagog, dziekan Katedry Teatru Dramatycznego w Akademii Sztuki Teatralnej w Sankt Pe­tersburgu. Filsztyński wystawił na scenie Teatru Polskiego w War­szawie "Wujaszka Wanię" Anto­na Czechowa. Dosłownie wy­stawił na scenie, bo cała sytuacja teatralna wykreowana przez scenografa Aleksandra Orłowa - tak mała widownia, jak i po­dium, na którym grali artyści - mieści się na obrotówce. Po­dium było zrobione z desek, z przodu miało coś na kształt ramy, zaś wewnętrzne prze­strzenie rozdzielone zostały ru­chomymi przepierzeniami.