Wyprawy krzyżowe stanowią fascynujący do dziś element średniowiecza. Były one wyra­zem ogólnego niepokoju wywołanego kryzysem ideologicznym i społecznym, który ogarnął Europę XI wieku. Dlatego też gdy papież Urban II na synodzie w Clermont wezwał w roku 1095 do zor­ganizowania krucjaty, spotkało się to z powszechnym entuzjazmem, a udział w tych krucjatach uznano za obowiązek religijny chrześcijan. Jednak najbar­dziej spektakularna okazała się wypra­wa dziecięca zorganizowana w 1212 roku za czasów papieża Innocentego III. "Krucjata dzieci... poruszyła połud­niowo-wschodnią Francję, a nawet nie­które niemieckie okolice. Pastuszek pe­wien począł głosić, że duchy niebieskie oznajmiły mu, jakoby Grób Święty może być wybawiony tylko przez nie­winnych i małoletnich. Chłopcy i dziew­częta w wieku od ośmiu do szesnastu lat opuszczali swoje rodzinne miejsca, zbierali się w tłumy i dążyli ku brzegom morza. Wiele z nich poginęło z utrud